Doba szczęścia, pół roku rozłąki. Czy w Polsce można odebrać dziecko za niepełnosprawność?

Mały Antoś przyszedł na świat w maju tego roku. Jego rodzice czekali na ten moment z ogromną radością. Pani Patrycja, od urodzenia zmagająca się z porażeniem mózgowym, marzyła o macierzyństwie. Pan Łukasz leczy się na schizofrenię paranoidalną, jednak według dokumentacji medycznej jego stan jest stabilny dzięki systematycznemu leczeniu. Radość trwała jednak zaledwie dobę – dziecko decyzją sądu wkrótce trafiło do rodziny zastępczej.

Według rodziców, zamiast wsparcia w pierwszych dniach pobytu w szpitalu, spotkali się z oceną i nieufnością. Od początku czuli się marginalizowani. Personel miał podważać ich kompetencje i ograniczać kontakt z noworodkiem.

Pracownicy szpitala zawiadomili Miejsko-Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Lwówku Śląskim. Urzędnicy uzasadniali obawy wcześniejszymi interwencjami policji w mieszkaniu rodziny – zgłoszeniami sąsiadki dotyczącymi hałasu. Nie potwierdzono jednak przemocy ani żadnych wykroczeń. Mimo to, na podstawie notatki MOPS i opinii o zagrożeniu dobra dziecka, sąd rejonowy w trybie natychmiastowym zdecydował o odebraniu chłopca.

- Co miał sąd? Jedną kartkę z MOPS-u z informacją, że w ich ocenie dobro dziecka może być zagrożone z uwagi na niepełnosprawność rodziców. Ale dla sądu rodzinnego jest to już wystarczający dokument do wydania zabezpieczenia - komentuje pełnomocnik rodziców, mec. Ernest Ziemianowicz.

Organy sprawiedliwości przyznają, że ze względu na przyjęte procedury nie zebrały pełnego materiału dowodowego.

 – Ten tryb jest takim trybem przyśpieszony. W związku z tym w momencie podejmowania przez sąd decyzji materiał dowodowy, na którym sąd się opiera jest niewątpliwie bardzo ograniczony. – mówi Tomasz Skowron, rzecznik Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze.

Decyzją instytucji Antoś trafił do rodziny zastępczej oddalonej o pół tysiąca kilometrów od domu biologicznych rodziców.

- Ostatnio po prostu dowiedzieliśmy się, że Antoś powiedział mama. Tylko szkoda, że nie do swojej mamy. Bardzo mnie to zabolało. Załamałem się tego dnia. ­– mówi Łukasz Knapczyk, tata chłopca.

Jakby tego było mało, rodzice dowiedzieli się, że mogą zostać obciążeni opłatą za pobyt dziecka w pieczy zastępczej – nawet 1500 zł miesięcznie.

Historia Antosia rodzi pytania o to, czy instytucje publiczne rzeczywiście wspierają rodziny w trudnej sytuacji, czy raczej z góry je skreślają. Czy prawo, które miało chronić dzieci, nie staje się narzędziem krzywdzenia?

Na te i inne pytania spróbujemy odpowiedzieć w najbliższym odcinku programu „Państwo w Państwie”. Reportaż Agnieszki Zalewskiej już w najbliższą niedzielę o 19:30 w Polsacie.